Μάι 18

ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

blog `

 

Τμήμα Οικονομικών Επιστημών

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ

 

Τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης η γενικευμένη επίθεση του Κράτους-Κεφαλαίου στις ζωές μας είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχόμενη αναδιάρθρωση της εργασίας υπέρ των αφεντικών δημιουργώντας έναν νέο τύπο εργαζόμενου χωρίς δικαιώματα, τις ατελείωτες απολύσεις, την καταστροφή κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού που συνοδεύτηκε από αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις και την εκτίναξη της ανεργίας, εξαθλίωσης και φτώχειας. Κάθε κοινωνική διεκδίκηση αναλάμβαναν οι κρατικοί μηχανισμοί να την καταστείλουν, δημιουργώντας ένα μπαράζ ξύλου, χημικών, συλλήψεων και φυλακίσεων σε κοινωνικούς αγωνιστές, ενώ η διάδοση θεσμικών και εκλογικών αυταπατών από διάφορων ειδών επίδοξους αριστερούς διαχειριστές του συστήματος, έδινε σταθερά το παρόν, αποπροσανατολίζοντας τους καταπιεσμένους και αναλαμβάνοντας με τη σειρά της να συμπληρώσει με αυτόν τον τρόπο το έργο της κρατικής καταστολής στην ισοπέδωση των αγώνων.

Με την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου-λαίλαπα να είναι γεγονός και με το νομοσχέδιο Φίλη, που θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη διαλυμένη Παιδεία, να είναι προ των πυλών, οι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται σε μια στιγμή που η μηδενική σημασία τους και η κομματική δυσωδία τους γίνεται απόλυτα αισθητή στον οποιονδήποτε. Το προηγούμενο διάστημα στο δικό μας τμήμα ο Φοιτητικός Σύλλογος (Φ.Σ.) είχε ανύπαρκτη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα όχι μόνο να τίθεται αδύναμος να υπερασπιστεί τις συλλογικές μας ανάγκες, αλλά και να λάμπει διά της απουσίας του από τις κοινωνικές και εργατικές διεκδικήσεις. Σ’ αυτό «πρωτοπόρο» ρόλο έπαιξε το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) (απαρτίζεται από ΔΑΠ, ΑΦΡ, ΜΑΣ/ΠΚΣ) του Φ.Σ., το οποίο φρόντιζε μεθοδικά για την ανοργανωσιά του, την καλλιέργεια ενός κλίματος απάθειας απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα, την αναπαραγωγή της κουλτούρας του ατομικού δρόμου και της ανάθεσης, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην οργάνωση μαζικών διεκδικήσεων και τον εκφυλισμό των Γενικών Συνελεύσεων, έτσι ώστε  να συνεχίζονται να παίρνονται οι αποφάσεις με τους όρους αυτής της κλίκας. Πιο συγκεκριμένα, για τις παρατάξεις ΔΑΠ και ΑΦΡ ή ΠΑΣΠ, οι οποίες καταλαμβάνουν την πλειοψηφία των εδρών του ΔΣ, είναι σαφές ότι αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής κατακρεούργησης των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και της εξαφάνισης κάθε έννοιας δημόσιου αγαθού, όσο και αν μας διατυμπανίζουν με όρους κοινοβουλευτικού σόου τις δήθεν διαφορές τους. Ο κοινός τρόπος προσέγγισης φοιτητών, όπως τα κεράσματα, oi παραταξιακές σημειώσεις για μαθήματα, τα κονέ με μαγαζιά κ.λ.π., το περιεχόμενο κάθε τους κίνησης, δηλαδή η υπεράσπιση του ανθρωποκτόνου καπιταλιστικού συστήματος, των κρατικών-οικονομικών ενώσεων του (πχ Ευρωπαϊκή Ένωση), των κυβερνητικών αντι-εκπαιδευτικών νομοπλαισίων και η υποστήριξη της παραμονής και περαιτέρω εισόδου του Κεφαλαίου στο πανεπιστήμιο, κάνουν τελείως ξεκάθαρους τους λόγους που βασίζουμε την παραπάνω τοποθέτηση. Παράλληλα, με εξέχουσα θέση στο ενδιαφέρον τόσο της ΔΑΠ, όσο και του ΑΦΡ, την ενασχόληση με το εκλογικό πανηγύρι συμμερίζονται από κοινού το πάθος για απόσπαση πολλών εδρών στο ΔΣ με σκοπό να μπορούν με περισσότερη άνεση να αποφασίζουν στο όνομα όλων εμάς με βάση τα κομματικά τους συμφέροντα στις συνελεύσεις του ΔΣ.

Στο συνδικαλιστικό κομμάτι: Το ΑΦΡ δε χάνει ευκαιρία να παρουσιάζει μονίμως την στήριξη του στο εργοδοτικό «Εργατικό Κέντρο Βόλου» (Ε.Κ.Β.) και τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που  είναι μηχανισμοί  στα χέρια των αφεντικών και εχθρικοί για τα συμφέροντα-ανάγκες του κόσμου της Εργασίας και άρα και τα δικά μας συμφέροντα-ανάγκες.  Είναι το ΕΚΒ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που όλα αυτά τα χρόνια της λυσσαλέας καπιταλιστικής επίθεσης στις ζωές μας, προσπαθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις να δημιουργήσουν συνθήκες εκτόνωσης της λαϊκής οργής υποδυόμενοι τους «αγωνιστές», ενώ στην ουσία αποτελούν αποδεδειγμένα πιστά τσιράκια των οικονομικών-πολιτικών μας δυναστών. Αυτήν ακριβώς την στρατηγική υποκρισίας υιοθετεί και το ΑΦΡ και γι’ αυτό άλλωστε συναντιούνται μαζί και στις «κινητοποιήσεις»-παρωδία που καλούν. Από την άλλη η ΔΑΠ, γνωστή για την συσπείρωση στο εσωτερικό της φασιστών-ρατσιστών και με μακροχρόνια παράδοση στο να απαρτίζεται από τους αυριανούς εκμεταλλευτές μας ή ρουφιάνους των αφεντικών, ως η άλλη όψη του ίδιου ακριβώς νομίσματος, όπως προαναφέρθηκε, επιλέγει να δηλώνει απευθείας την αμέριστη συμπαράσταση της στους εργοδότες και τα συμφέροντα τους.

Ως Πρωτοβουλία για Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας:

  • Αναγνωρίζουμε ως μοναδικό και κυριότερο όργανο λήψης αποφάσεων του φοιτητικού χώρου τις γενικές συνελεύσεις κάθε τμήματος και τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τους. Στα φοιτητικά θέματα οι πλέον αρμόδιοι είναι οι ίδιοι οι φοιτητές και όχι κάποια πεφωτισμένη κομματική ηγεσία (τύπου ΔΣ).
  • Είμαστε αντιθετικοί με τη αριστερή λογική μετατροπής των συνδικαλιστικών μας διαδικασιών (Γ.Σ.) σε κοινοβουλευτικού τύπου αντιπαράθεση. Αρνούμαστε και παλεύουμε ενάντια στον κομματικό συνδικαλισμό.
  • Προσβλέπουμε στην ανατροπή των λογικών ανάθεσης, ιεραρχίας και πρωτοπορίας των ΔΣ.
  • Ζητάμε και παλεύουμε οριζόντιες συλλογικές δράσεις και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε όλα τα φοιτητικά θέματα.
  • Πιστεύουμε στην αυτοοργάνωση των φοιτητών από τα κάτω και όχι σε εγκάθετες κομματικές καρέκλες.
  • Αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς και φραγμούς. Με κοινωνικοποίηση της μόρφωσης χωρίς αποκλεισμούς και όχι κατήχηση της κυρίαρχης ιδεολογίας του καπιταλιστικού συστήματος.
  • Αναγνωρίζουμε την εκπαίδευση ως πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης. Φοιτητές κι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση έχουμε κοινά κι ενιαία ταξικά συμφέροντα και ανάγκες, παλεύουμε μαζί.
  • Οργανώνουμε τον οριζόντιο συνδικαλισμό ενάντια σε Κράτος-Κεφάλαιο και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αγωνιζόμαστε η εκπαίδευση να περάσει στον έλεγχο της εργατικής τάξης με κατεύθυνση την κάλυψη των κοινωνικών μας αναγκών.

Καλούμε, λοιπόν, σε ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές και οργάνωση των διεκδικήσεων μας με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά και με στόχο την οικοδόμηση ενός φοιτητικού κινήματος, που έχοντας συνείδηση ότι αποτελούμε τους αυριανούς εργαζομένους, θα αγωνιστεί μαζί με το σύνολο του κόσμου της Εργασίας και θα κατακτήσει όσα του ανήκουν δικαιωματικά και μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Να τελειώνουμε με τις ιεραρχίες, τις διαδικασίες ανάδειξης τους, τους «καλοπροαίρετους» σωτήρες  και τον εκφυλισμό των αγώνων ο οποίος συνεπάγεται από αυτές!

Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μέσα από την άμεση ακηδεμόνευτη δράση και να αντεπιτεθούμε με όπλο μας την αλληλεγγύη!

Μαρ 10

Παρέμβαση της Πρωτοβουλίας για Ελευθεριακό Σχήμα Π.Θ. ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο

blog `

 

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

 

ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ

 

Η σημερινή κυβέρνηση, όπως ακριβώς έκαναν και οι προκάτοχοί της, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τα συμφέροντα των αφεντικών κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, για να οργανώσει την περεταίρω εξαθλίωση και υποβάθμιση των ζωών των εργαζομένων και μελλοντικά εργαζομένων. Αυτή τη φορά στο στόχο έχει μπει το ήδη κατακρεουργημένο ασφαλιστικό σύστημα σε μια κατεύθυνση να ισοπεδωθεί τελείως, όπως ακριβώς προβλέπουν οι εντολές του Κεφαλαίου και των οικονομικών-πολιτικών ενώσεων του (ΕΕ-ΔΝΤ) σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι να μειωθούν οι συντάξεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο «τώρα», να εξαλειφθεί κάθε έννοια ασφάλισης και περίθαλψης στο «αύριο», ενώ παράλληλα να ανοίξει ο δρόμος για αύξηση των κερδών για τα αφεντικά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Πιο αναλυτικά το αντεργατικό αυτό νομοσχέδιο-αρμαγεδώνας περιλαμβάνει:

  • Η δημόσια κοινωνική καταργείται και μετατρέπεται σε ατομική υποχρέωση των εργαζομένων.
  • Περικοπές στην υγεία, που σημαίνει αύξηση άμεσα κι έμμεσα της εργατικής συμμετοχής. Η δημόσια παροχή υπηρεσιών υγείας θα είναι πλέον ιδιωτική, επομένως η περίθαλψη γίνεται δυνατότητα για ελάχιστους, ενώ για τους περισσότερους από εμάς θα μετατραπεί σε ακριβή «πολυτέλεια».
  • Τσάκισμα των αναπηρικών  συντάξεων με κούρεμα έως και 50%
  • Μείωση των κύριων (ανταποδοτικών) συντάξεων σε ποσοστό έως και 80% αν συνυπολογίσουμε και την μείωση των αποδοχών, για τις πρώτες κλάσεις στις οποίες ανήκει και η πλειονότητα των εργαζομένων. Τα ποσοστά αναπλήρωσης ξεκινούν από το 38% και φτάνουν μέχρι το 10,5% για κλάδους που κατοχυρώνουν σύνταξη στα 4.500 ένσημα. Σε αυτό το μηδενικό ποσό θα προσθέτουν και την εθνική σύνταξη, η οποία, κάτω από προϋποθέσεις, θα αγγίζει τα 384 ευρώ και δεν θα περιορίζει την υποχρέωση του κράτους, σε αυτήν, άρα και την εγγύησή του! Μιλάμε δηλαδή για συντάξεις των 450 ευρώ και επομένως για ένα ποσό με το οποίο τίθεται αδύνατη η επιβίωση.
  • Υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών με βάση το μέσο όρο του εργάσιμου βίου. Σύνταξη στα 67 ή 40 χρόνια εργασίας που ισοδυναμεί με δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι να πεθάνουμε για τα κέρδη των αφεντικών.
  • Ενοποίηση των ταμείων με εξίσωσή τους προς τα κάτω και άρα αρπαγή της περιουσίας τους, των αποθεματικών τους δηλαδή.
  • Δρομολόγηση της κατάργησης των επικουρικών.
  • Μείωση του εφάπαξ κατά 15% και απροσδιόριστο το πότε θα παρέχεται.
  • Αύξηση των εργατικών εισφορών και άρα ταυτόχρονη μείωση μισθών.
  • Χαμηλότερα εισοδηματικά κριτήρια για το ΕΚΑΣ, με αποτέλεσμα να το χάνουν 70.000 δικαιούχοι και δρομολόγηση της κατάργησής του.
  • Ανατροπή στις πρόωρες συντάξεις με αυξήσεις στα όρια ηλικίας και μείωση σύνταξης πάνω και από 40% για το Δημόσιο.
  • Εκ νέου απαλλαγές για τους εργοδότες.

 

Η παραπάνω επίθεση συνθέτει μια αβίωτη συνθήκη, μια λαίλαπα, που θα έρθουν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και οι αυριανοί εργαζόμενοι, αν δεν περάσουν σε συλλογικούς και ταξικούς αγώνες διαρκείας. Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες της όξυνσης των κοινοβουλευτικών και θεσμικών αυταπατών, οι οποίες σαν δίνη εγκλώβισαν την κοινωνία ακόμη περισσότερο στις λογικές ανάθεσης και ανάδειξης κάποιου «σωτήρα», γεγονός που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για μια καταστροφή των εργατικών δικαιωμάτων χωρίς προηγούμενο. Αυτές, οι ψευδαισθήσεις, όμως, κλονίστηκαν από την ίδια την πραγματικότητα κάνοντας σαφές και ξεκάθαρο ότι στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη μεταξύ του κόσμου της Εργασίας και των αφεντικών, ενώ οποιαδήποτε αντίληψη για κυβερνητικούς διαμεσολαβητές που θα μας χαρίσουν ότι δεν πάρουμε μόνοι μας, αποδείχθηκε ότι αποτελεί μια αυταπάτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις μέσα στον καπιταλισμό, ό,τι και να διατυμπανίζουν και όσο και να προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο είναι όργανα υπεράσπισης συμφερόντων εχθρικών στα δικά μας έχοντας διαλέξει το ίδιο στρατόπεδο με αυτό που βρίσκονται τα γραφειοκρατικά-εργοδοτικά συνδικάτα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, των αφεντικών δηλαδή.

Ως φοιτητές είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αυριανοί εργαζόμενοι και ως τέτοιοι να συλλογικοποιηθούμε και να πάρουμε τους αγώνες, που οφείλουν να δοθούν, στα χέρια μας μαζί με την εργατική τάξη και ως κομμάτι κάθε διεκδίκησης και μάχης για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Η μοναδική εγγύηση για να μπούμε σε τροχιά αντεπίθεσης ενάντια στους οικονομικούς και πολιτικούς μας δυνάστες περνάει μέσα από την άμεση δράση χωρίς κηδεμόνες και «αυθεντίες» κάθε είδους, την άρνηση της ιεραρχίας, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης, τα οποία είναι στοιχεία που συντηρούν την καταπίεση-εκμετάλλευση μέσα στην κοινωνία και την εξάλειψη της κουλτούρας του ατομικού δρόμου και του καριερισμού, η οποία αποτελεί μεγάλο ανάχωμα στη δημιουργία μαζικών αντιστάσεων και στην αλληλεγγύη.

Παράλληλα, με την ανεργία να αγγίζει το 30% και στους νέους το 60%, το «δίλημμα» που έχει τεθεί είναι ότι ή θα βρεθούμε σε Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις,  καταλήψεις σχολών, Απεργίες και συντονισμούς με αγωνιζόμενους εργαζόμενους αντιθετικά από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Εργατικό Κέντρο Βόλου, που αποτελούν μαριονέτες του Κράτους-Κεφαλαίου ή θα συνεχίσουμε να γινόμαστε απαθείς παρατηρητές μιας κοινωνίας που μετατρέπεται σε νεκροταφείο από τη μια και στρατόπεδο με αναλώσιμούς από την άλλη για τα κέρδη των αφεντικών και των εταιρειών τους. Η πάλη για μια άλλη κοινωνία, που θα χωράει τις ανάγκες και τα όνειρα μας είναι μονόδρομος και μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το αναλάβουμε για τους εαυτούς μας. Από τους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές μέχρι τα φοιτητικά αμφιθέατρα και τους δρόμους να συμβάλλουμε στο να γεννηθούν οι προϋποθέσεις μιας πλατιάς μαζικής ένωσης όλων όσων δέχονται την εκμετάλλευση και τις συνέπειες της κοινωνικής καταστροφής και να παλέψουμε ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο-σφαγείο και κάθε αντεργατική πολιτική μέχρι την πλήρη ανατροπή τους. Αυτή η ένωση φοιτητικού και εργατικού κινήματος και η δημιουργία διαδικασιών και δομών σε αυτήν την κατεύθυνση προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την συλλογικότητα, αποτελούν τα ισχυρότερα μας όπλα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα εργαλεία-νομοσχέδια της, τους πολιτικούς εγγυητές της αναπαραγωγής της και τα ξεφτιλισμένα εργοδοτικά τσιράκια της.

 

ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

 

 

Σεπ 18

Ενάντια στο φασισμό η Αναρχία

Την Παρασκευή 18/9 συμπληρώνονται 2 χρόνια από την πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και μουσικού Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της ναζιστικής χρυσής αυγής.

Ο φασισμός είναι ένοπλος κι επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Ιστορικά κάθε φασιστική-ναζιστική οργάνωση δημιουργείται, προστατεύεται και χρηματοδοτείται από το Κράτος και το Κεφάλαιο, όταν αδυνατούν τα ίδια να διαχειριστούν την κατάσταση και ως το αντίβαρο απέναντι στον φυσικό τους εχθρό: τα μαχητικά και ταξικά κινήματα και δομές των εκμεταλλευόμενων-καταπιεσμένων. Το εργοδοτικό σωματείο στο Πέραμα, όπου για το εφοπλιστικό κεφάλαιο ήταν πάντα πρόβλημα οι εργατικοί αγώνες εκεί, οι δολοφονικές επιθέσεις από κοινού με μπάτσους σε συνδικαλιστές, αναρχικούς, κομμουνιστές, απεργούς και αυτό-οργανωμένους χώρους, όπως για παράδειγμα την επίθεση στην αναρχική κινητοποίηση ενάντια στις 4 εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια, το στήσιμο δουλεμπορικών ναζιστικών γραφείων εύρεσης εργασίας για εξασφάλιση εργαζομένων με απολύτως μηδενικά δικαιώματα στο κεφάλαιο, τα αμέτρητα δολοφονικά πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες εργάτες, η πλήρης ταύτιση με τα συμφέροντα του Μπόμπολα και η υπεράσπιση των μεταλλείων του θανάτου στη Χαλκιδική, είναι όλα χαρακτηριστικά στοιχεία της δράσης της φασιστικής συμμορίας της χρυσής αυγής ως εχθρός του εργατικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος και ως το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών.

Γι’ αυτούς τους λόγους ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την υποτιθέμενη «αντιφασιστική» στροφή του Κράτους και οι πρόσφατες αποφυλακίσεις των ναζί αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όλα αυτά τα χρόνια, από τις γραμμές της αστυνομίας ξεπετάγονταν οπλισμένοι οι φασίστες για να ενισχύσουν την κρατική καταστολή σε ταξικές και κοινωνικές διαδηλώσεις, ενώ σε συντονισμό μαζί της, δολοφονούσαν μετανάστες. Δεν είχαμε ποτέ την αυταπάτη ότι το φασισμό θα τον αντιμετωπίσει το κράτος που τον γεννά και αναλαμβάνει καθημερινά τον εκφασισμό της κοινωνίας για λογαριασμό του Κεφαλαίου. Τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα σύνορα στα οποία δολοφονούνται καθημερινά πρόσφυγες, τα αστυνομικά πογκρόμ και η οργανωμένη βία ενάντια σε μετανάστες-πρόσφυγες και στις οικογένειες τους, οι ρατσιστικές νομοθεσίες, τα μπαράζ χημικών, συλλήψεων, ξυλοδαρμών σε αγωνιστές και διαδηλωτές, η εκκένωση και κατεδάφιση αναρχικών καταλήψεων και οι επιστρατεύσεις απεργιών είναι κομμάτια μιας λίστας που δεν έχει τέλος και συνθέτει τον κρατικό φασισμό.

Η ιστορία του εργατικού κινήματος, επιβεβαιώνει αυτό που δείχνει και η καθημερινότητα του κάθε εργαζόμενου και μελλοντικά εργαζόμενου με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι πρώτα και κύρια, πάλη ταξική και αντικρατική-αντικαπιταλιστική. Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ σε κάθε πανεπιστήμιο, γειτονιά, χώρο εργασίας, σωματείο/συνδικάτο, να οργανωθούν επιτροπές μαχητικού αντιφασισμού με ομάδες αυτό-άμυνας για να τσακίσουμε τους φασίστες και να εμποδίσουμε τη διάδοση του ναζιστικού δηλητηρίου. Ταυτόχρονα, οποιαδήποτε αυταπάτη περί θεσμικής αντιμετώπισης του φασισμού είναι τόσο καταστροφική, όσο και οι εξ αριστερών ψευδαισθήσεις ότι μέσα από τις εκλογές της αστικής δημοκρατίας μπορεί να επιτευχθεί κάποιου είδους «πλήγμα» ενάντια σ’ αυτόν. Σ’ όλες αυτές τις αντιλήψεις αντιπαραβάλουμε την άμεση δράση και το σπάσιμο της ανάθεσης και διατρανώνουμε την αναγκαιότητα να μεταφέρουμε τη δίκη της χρυσής αυγής από τις κρατικές αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί η καταδίκης της θα είναι πραγματική και με τους όρους που επιβάλλονται. Στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού η εργατική τάξη οφείλει να δημιουργήσει εκείνες ακριβώς τις δομές και ομοσπονδίες, που θα κλιμακώσουν την αντεπίθεση στους εκμεταλλευτές μας και τα πολιτικά μαντρόσκυλα τους, κράτος και φασίστες, ενώ παράλληλα, με όπλο την αλληλεγγύη και την ταξική-επαναστατική ενότητα θα δομήσουμε τη νέα κοινωνία μέσα στο κέλυφος της παλιάς.

Ως αναρχικοί-αναρχοσυνδικαλιστές αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο η συντριβή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του κράτους που υπάρχει για να την αναπαράγει, ισοδυναμεί και με το οριστικό τέλος του φασισμού. Ο ταξικός αγώνας διαρκείας, η διάδοση των ελευθεριακών ιδεών, οι καταλήψεις και οι απεργίες των καταπιεσμένων σε αυτήν την κατεύθυνση είναι αγώνας για να τελειώνουμε με την οικονομική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση, είναι αγώνας για την αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης και την ελευθεριακή κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας. Είναι αγώνας για την Αναρχία.

Η Πρωτοβουλία για Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συμμετέχει και καλεί στην αντιφασιστική πορεία από την πλατεία πανεπιστημίου την Παρασκευή 18/9, στις 7μμ.

antifa anarchosyndicalism

Απρ 28

Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για Ελευθεριακό Σχήμα Π.Θ. για την πανελλαδική καμπάνια «ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

( Ανακοίνωση-κάλεσμα που μοιράστηκε 3/4 )

Βιώνουμε μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές κρίσεις που περνάει το καπιταλιστικό σύστημα ιστορικά με το Κεφάλαιο να διεξάγει μια ανεπανάληπτης έντασης επίθεση στις ζωές μας και σε κάθε κοινωνικό-δημόσιο αγαθό. Η εργοδοτική αυθαιρεσία, οι μειώσεις μισθών, οι μαζικές κι εκδικητικές απολύσεις, η εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, οι ελαστικές μορφές εργασίες, η μαύρη και απλήρωτη εργασία και τα πλημμελή μέτρα ασφάλειας είναι το μόνιμο καθεστώς που επικρατεί στους χώρους δουλειάς. Ταυτόχρονα, κομμάτι της ίδιας φρικτής πραγματικότητας αποτελεί η απόκλιση εκατομμυρίων ανθρώπων από κοινωνική ασφάλιση, το κλείσιμο νοσοκομείων και σχολείων, οι ιδιωτικοποιήσεις, όπως και η διάλυση κοινωνικών και δημόσιων υπηρεσιών. Οι παραπάνω «εικόνες» συνθέτουν σκηνές πολέμου, ενός ταξικού πολέμου, που έχουν κηρύξει τα αφεντικά στην κοινωνία για να ορθοποδήσουν πάνω στο αίμα εργατών και σε συντρίμμια κοινωνικών δομών.

Το Πανεπιστήμιο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει κάποια εξαίρεση. Οι μεταρρυθμίσεις και η συνολική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί κομμάτι της επίθεσης των οικονομικά κυρίαρχων και του πολιτικού τους υπερασπιστή, του Κράτους, στους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους. Η υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων που συρρικνώνεται ακόμη περισσότερο, το κλείσιμο πανεπιστημίων, η εργασία με όρους γαλέρας και χωρίς δικαιώματα σε εργολάβους στη καθαριότητα, στέγαση και συντήρηση, η επιβολή μισθών πείνας , οι μαζικές απολύσεις εργαζόμενων, οι διαγραφές φοιτητών, η εντατικοποίηση των σπουδών, η σχεδόν εξάλειψη κάθε έννοιας δωρεάν σίτισης-στέγασης που συνοδεύεται με καταβολή χρηματικών ποσών από τους φοιτητές για συγγράμματα, αναλώσιμα και μετακινήσεις επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

Παρ’ όλο που η περίοδος που διανύουμε βρίσκει τους αγώνες του εργατικού κινήματος σε μια παρατεταμένη ύφεση, ως αποτέλεσμα της ηγεμόνευσης των κοινοβουλευτικών λογικών στο εσωτερικό του, τα σωματεία των εργαζομένων της ΒΙΟΜΕ, της ελεύθερης αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3, των εργαζομένων στα Τσιμέντα Χαλκίδας, των αγωνιζόμενων καθαριστριών του ΥΠ.ΟΙΚ., η επιτροπή σχολικών φυλάκων και καθηγητές σε διαθεσιμότητα ξεκινούν την αυτοοργανωμένη πανελλαδική καμπάνια «Καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης, 3-4-5-6 Απριλίου» και αποφασίζουν να περάσουν σε θέσεις μάχης και διεκδίκησης. Με αφετηρία τους την Θεσσαλονίκη και ενδιάμεσους σταθμούς τη Λάρισα, το Βόλο, τα Άσπρα Σπίτια και τη Χαλκίδα, το καραβάνι θα καταλήξει στην Αθήνα. Στο Καραβάνι αγώνα και αλληλεγγύης έχουν δηλώσει την συμπαράσταση και συμμετοχή τους μια σειρά από σωματεία, συνδικαλιστικές κινήσεις, οργανώσεις και συλλογικότητες στη βάση των κοινών κι ενιαίων συμφερόντων της εργατικής τάξης και στην κατεύθυνση της οργάνωσης της εργατικής αλληλεγγύης, που αποτελεί το όπλο μας απέναντι σε Κράτος και Κεφάλαιο. Τα βασικά αιτήματα της πανελλαδικής καμπάνιας είναι: Να λάβουν τέλος όλες οι δικαστικές απαιτήσεις που οδηγούν στο ξεπούλημα του εργοστασίου της ΒΙΟΜΕ και να παραμείνει το εργοστάσιο στα χέρια των εργατών, η επαναλειτουργία της ΕΡΤ υπό το καθεστώς της αυτοδιαχείρισης, η επαναλειτουργία του εργοστασίου των Τσιμέντων Χαλκίδας και η ακύρωση όλων των απολύσεων, καθώς και η άμεση επαναπρόσληψη και πλήρη αποκατάσταση των απολυμένων του δημοσίου τομέα.

Ως αυριανοί εργαζόμενοι είναι αδιαπραγμάτευτο για μας ότι το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να στηρίξει μ’ όλες του τις δυνάμεις το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης, όπως οφείλει να γίνεται με κάθε αγώνα που δίνεται για αξιοπρέπεια και να οργανώσει την αλληλεγγύη του, το όπλο μας ενάντια σε Κράτος-Κεφάλαιο. Σήμερα περισσότερο από ποτέ είναι αναγκαίο να σπάσουμε την ανάθεση, τη διαμεσολάβηση και να απορρίψουμε κάθε κοινοβουλευτική αυταπάτη, η οποία μόνο κατασταλτικά μπορεί να λειτουργήσει για τις διεκδικήσεις μας. Με δεδομένο ότι στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει η οποιαδήποτε ανακωχή, μοναδική εγγύηση για την προάσπιση των ζωών μας είναι οι αντι-ιεραρχικές και ταξικές διαδικασίες, όπως και η οριζόντια οργανωμένη συλλογική μας δύναμη ενάντια στην οικονομική και πολιτική δικτατορία. Η πάλη για τα ταξικά μας συμφέροντα και ανάγκες μπορεί να δοθεί νικηφόρα μόνο από μας τους ίδιους, οτιδήποτε άλλο θα είναι καταστροφικό.

Η Πρωτοβουλία για Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συμμετέχει και υποστηρίζει το σύνολο των δράσεων της πανελλαδικής καμπάνιας «Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης». Καλούμε το φοιτητικό κίνημα στην ταξική διαδήλωση, η οποία διοργανώνεται στα πλαίσια της στο Βόλο, από την πλατεία Πανεπιστημίου μέχρι την ΕΡΑ Βόλου, το Σάββατο 4/3 και ώρα 7:30μμ.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΣΧΗΜΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ

Πρωτοβουλία 5