Την Παρασκευή 18/9 συμπληρώνονται 2 χρόνια από την πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα εργάτη και μουσικού Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της ναζιστικής χρυσής αυγής.
Ο φασισμός είναι ένοπλος κι επιθετικός καπιταλισμός σε κρίση. Ιστορικά κάθε φασιστική-ναζιστική οργάνωση δημιουργείται, προστατεύεται και χρηματοδοτείται από το Κράτος και το Κεφάλαιο, όταν αδυνατούν τα ίδια να διαχειριστούν την κατάσταση και ως το αντίβαρο απέναντι στον φυσικό τους εχθρό: τα μαχητικά και ταξικά κινήματα και δομές των εκμεταλλευόμενων-καταπιεσμένων. Το εργοδοτικό σωματείο στο Πέραμα, όπου για το εφοπλιστικό κεφάλαιο ήταν πάντα πρόβλημα οι εργατικοί αγώνες εκεί, οι δολοφονικές επιθέσεις από κοινού με μπάτσους σε συνδικαλιστές, αναρχικούς, κομμουνιστές, απεργούς και αυτό-οργανωμένους χώρους, όπως για παράδειγμα την επίθεση στην αναρχική κινητοποίηση ενάντια στις 4 εργοδοτικές δολοφονίες στα Ελληνικά Πετρέλαια, το στήσιμο δουλεμπορικών ναζιστικών γραφείων εύρεσης εργασίας για εξασφάλιση εργαζομένων με απολύτως μηδενικά δικαιώματα στο κεφάλαιο, τα αμέτρητα δολοφονικά πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες εργάτες, η πλήρης ταύτιση με τα συμφέροντα του Μπόμπολα και η υπεράσπιση των μεταλλείων του θανάτου στη Χαλκιδική, είναι όλα χαρακτηριστικά στοιχεία της δράσης της φασιστικής συμμορίας της χρυσής αυγής ως εχθρός του εργατικού και αντικαπιταλιστικού κινήματος και ως το μακρύ χέρι του κράτους και των αφεντικών.
Γι’ αυτούς τους λόγους ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά την υποτιθέμενη «αντιφασιστική» στροφή του Κράτους και οι πρόσφατες αποφυλακίσεις των ναζί αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όλα αυτά τα χρόνια, από τις γραμμές της αστυνομίας ξεπετάγονταν οπλισμένοι οι φασίστες για να ενισχύσουν την κρατική καταστολή σε ταξικές και κοινωνικές διαδηλώσεις, ενώ σε συντονισμό μαζί της, δολοφονούσαν μετανάστες. Δεν είχαμε ποτέ την αυταπάτη ότι το φασισμό θα τον αντιμετωπίσει το κράτος που τον γεννά και αναλαμβάνει καθημερινά τον εκφασισμό της κοινωνίας για λογαριασμό του Κεφαλαίου. Τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα σύνορα στα οποία δολοφονούνται καθημερινά πρόσφυγες, τα αστυνομικά πογκρόμ και η οργανωμένη βία ενάντια σε μετανάστες-πρόσφυγες και στις οικογένειες τους, οι ρατσιστικές νομοθεσίες, τα μπαράζ χημικών, συλλήψεων, ξυλοδαρμών σε αγωνιστές και διαδηλωτές, η εκκένωση και κατεδάφιση αναρχικών καταλήψεων και οι επιστρατεύσεις απεργιών είναι κομμάτια μιας λίστας που δεν έχει τέλος και συνθέτει τον κρατικό φασισμό.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος, επιβεβαιώνει αυτό που δείχνει και η καθημερινότητα του κάθε εργαζόμενου και μελλοντικά εργαζόμενου με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο: Η πάλη ενάντια στο φασισμό είναι πρώτα και κύρια, πάλη ταξική και αντικρατική-αντικαπιταλιστική. Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ σε κάθε πανεπιστήμιο, γειτονιά, χώρο εργασίας, σωματείο/συνδικάτο, να οργανωθούν επιτροπές μαχητικού αντιφασισμού με ομάδες αυτό-άμυνας για να τσακίσουμε τους φασίστες και να εμποδίσουμε τη διάδοση του ναζιστικού δηλητηρίου. Ταυτόχρονα, οποιαδήποτε αυταπάτη περί θεσμικής αντιμετώπισης του φασισμού είναι τόσο καταστροφική, όσο και οι εξ αριστερών ψευδαισθήσεις ότι μέσα από τις εκλογές της αστικής δημοκρατίας μπορεί να επιτευχθεί κάποιου είδους «πλήγμα» ενάντια σ’ αυτόν. Σ’ όλες αυτές τις αντιλήψεις αντιπαραβάλουμε την άμεση δράση και το σπάσιμο της ανάθεσης και διατρανώνουμε την αναγκαιότητα να μεταφέρουμε τη δίκη της χρυσής αυγής από τις κρατικές αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης στους δρόμους, γιατί μόνο εκεί η καταδίκης της θα είναι πραγματική και με τους όρους που επιβάλλονται. Στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού η εργατική τάξη οφείλει να δημιουργήσει εκείνες ακριβώς τις δομές και ομοσπονδίες, που θα κλιμακώσουν την αντεπίθεση στους εκμεταλλευτές μας και τα πολιτικά μαντρόσκυλα τους, κράτος και φασίστες, ενώ παράλληλα, με όπλο την αλληλεγγύη και την ταξική-επαναστατική ενότητα θα δομήσουμε τη νέα κοινωνία μέσα στο κέλυφος της παλιάς.
Ως αναρχικοί-αναρχοσυνδικαλιστές αντιλαμβανόμαστε ότι μόνο η συντριβή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και του κράτους που υπάρχει για να την αναπαράγει, ισοδυναμεί και με το οριστικό τέλος του φασισμού. Ο ταξικός αγώνας διαρκείας, η διάδοση των ελευθεριακών ιδεών, οι καταλήψεις και οι απεργίες των καταπιεσμένων σε αυτήν την κατεύθυνση είναι αγώνας για να τελειώνουμε με την οικονομική εκμετάλλευση και την κοινωνική καταπίεση, είναι αγώνας για την αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση της εργατικής τάξης και την ελευθεριακή κομμουνιστική οργάνωση της κοινωνίας. Είναι αγώνας για την Αναρχία.
Η Πρωτοβουλία για Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας συμμετέχει και καλεί στην αντιφασιστική πορεία από την πλατεία πανεπιστημίου την Παρασκευή 18/9, στις 7μμ.
