ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ
Η σημερινή κυβέρνηση, όπως ακριβώς έκαναν και οι προκάτοχοί της, πλήρως ευθυγραμμισμένη με τα συμφέροντα των αφεντικών κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της, για να οργανώσει την περεταίρω εξαθλίωση και υποβάθμιση των ζωών των εργαζομένων και μελλοντικά εργαζομένων. Αυτή τη φορά στο στόχο έχει μπει το ήδη κατακρεουργημένο ασφαλιστικό σύστημα σε μια κατεύθυνση να ισοπεδωθεί τελείως, όπως ακριβώς προβλέπουν οι εντολές του Κεφαλαίου και των οικονομικών-πολιτικών ενώσεων του (ΕΕ-ΔΝΤ) σε Ελλάδα και Ευρώπη. Αποτέλεσμα αυτής της επίθεσης είναι να μειωθούν οι συντάξεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο «τώρα», να εξαλειφθεί κάθε έννοια ασφάλισης και περίθαλψης στο «αύριο», ενώ παράλληλα να ανοίξει ο δρόμος για αύξηση των κερδών για τα αφεντικά των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Πιο αναλυτικά το αντεργατικό αυτό νομοσχέδιο-αρμαγεδώνας περιλαμβάνει:
- Η δημόσια κοινωνική καταργείται και μετατρέπεται σε ατομική υποχρέωση των εργαζομένων.
- Περικοπές στην υγεία, που σημαίνει αύξηση άμεσα κι έμμεσα της εργατικής συμμετοχής. Η δημόσια παροχή υπηρεσιών υγείας θα είναι πλέον ιδιωτική, επομένως η περίθαλψη γίνεται δυνατότητα για ελάχιστους, ενώ για τους περισσότερους από εμάς θα μετατραπεί σε ακριβή «πολυτέλεια».
- Τσάκισμα των αναπηρικών συντάξεων με κούρεμα έως και 50%
- Μείωση των κύριων (ανταποδοτικών) συντάξεων σε ποσοστό έως και 80% αν συνυπολογίσουμε και την μείωση των αποδοχών, για τις πρώτες κλάσεις στις οποίες ανήκει και η πλειονότητα των εργαζομένων. Τα ποσοστά αναπλήρωσης ξεκινούν από το 38% και φτάνουν μέχρι το 10,5% για κλάδους που κατοχυρώνουν σύνταξη στα 4.500 ένσημα. Σε αυτό το μηδενικό ποσό θα προσθέτουν και την εθνική σύνταξη, η οποία, κάτω από προϋποθέσεις, θα αγγίζει τα 384 ευρώ και δεν θα περιορίζει την υποχρέωση του κράτους, σε αυτήν, άρα και την εγγύησή του! Μιλάμε δηλαδή για συντάξεις των 450 ευρώ και επομένως για ένα ποσό με το οποίο τίθεται αδύνατη η επιβίωση.
- Υπολογισμό των συντάξιμων αποδοχών με βάση το μέσο όρο του εργάσιμου βίου. Σύνταξη στα 67 ή 40 χρόνια εργασίας που ισοδυναμεί με δουλειά χωρίς δικαιώματα μέχρι να πεθάνουμε για τα κέρδη των αφεντικών.
- Ενοποίηση των ταμείων με εξίσωσή τους προς τα κάτω και άρα αρπαγή της περιουσίας τους, των αποθεματικών τους δηλαδή.
- Δρομολόγηση της κατάργησης των επικουρικών.
- Μείωση του εφάπαξ κατά 15% και απροσδιόριστο το πότε θα παρέχεται.
- Αύξηση των εργατικών εισφορών και άρα ταυτόχρονη μείωση μισθών.
- Χαμηλότερα εισοδηματικά κριτήρια για το ΕΚΑΣ, με αποτέλεσμα να το χάνουν 70.000 δικαιούχοι και δρομολόγηση της κατάργησής του.
- Ανατροπή στις πρόωρες συντάξεις με αυξήσεις στα όρια ηλικίας και μείωση σύνταξης πάνω και από 40% για το Δημόσιο.
- Εκ νέου απαλλαγές για τους εργοδότες.
Η παραπάνω επίθεση συνθέτει μια αβίωτη συνθήκη, μια λαίλαπα, που θα έρθουν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι και οι αυριανοί εργαζόμενοι, αν δεν περάσουν σε συλλογικούς και ταξικούς αγώνες διαρκείας. Τα τελευταία χρόνια γίναμε μάρτυρες της όξυνσης των κοινοβουλευτικών και θεσμικών αυταπατών, οι οποίες σαν δίνη εγκλώβισαν την κοινωνία ακόμη περισσότερο στις λογικές ανάθεσης και ανάδειξης κάποιου «σωτήρα», γεγονός που άνοιξε διάπλατα το δρόμο για μια καταστροφή των εργατικών δικαιωμάτων χωρίς προηγούμενο. Αυτές, οι ψευδαισθήσεις, όμως, κλονίστηκαν από την ίδια την πραγματικότητα κάνοντας σαφές και ξεκάθαρο ότι στον καπιταλισμό δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη μεταξύ του κόσμου της Εργασίας και των αφεντικών, ενώ οποιαδήποτε αντίληψη για κυβερνητικούς διαμεσολαβητές που θα μας χαρίσουν ότι δεν πάρουμε μόνοι μας, αποδείχθηκε ότι αποτελεί μια αυταπάτη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του Κεφαλαίου. Οι κυβερνήσεις μέσα στον καπιταλισμό, ό,τι και να διατυμπανίζουν και όσο και να προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο είναι όργανα υπεράσπισης συμφερόντων εχθρικών στα δικά μας έχοντας διαλέξει το ίδιο στρατόπεδο με αυτό που βρίσκονται τα γραφειοκρατικά-εργοδοτικά συνδικάτα ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, των αφεντικών δηλαδή.
Ως φοιτητές είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε αυριανοί εργαζόμενοι και ως τέτοιοι να συλλογικοποιηθούμε και να πάρουμε τους αγώνες, που οφείλουν να δοθούν, στα χέρια μας μαζί με την εργατική τάξη και ως κομμάτι κάθε διεκδίκησης και μάχης για μια ζωή με αξιοπρέπεια. Η μοναδική εγγύηση για να μπούμε σε τροχιά αντεπίθεσης ενάντια στους οικονομικούς και πολιτικούς μας δυνάστες περνάει μέσα από την άμεση δράση χωρίς κηδεμόνες και «αυθεντίες» κάθε είδους, την άρνηση της ιεραρχίας, της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης, τα οποία είναι στοιχεία που συντηρούν την καταπίεση-εκμετάλλευση μέσα στην κοινωνία και την εξάλειψη της κουλτούρας του ατομικού δρόμου και του καριερισμού, η οποία αποτελεί μεγάλο ανάχωμα στη δημιουργία μαζικών αντιστάσεων και στην αλληλεγγύη.
Παράλληλα, με την ανεργία να αγγίζει το 30% και στους νέους το 60%, το «δίλημμα» που έχει τεθεί είναι ότι ή θα βρεθούμε σε Γενικές Συνελεύσεις, κινητοποιήσεις, καταλήψεις σχολών, Απεργίες και συντονισμούς με αγωνιζόμενους εργαζόμενους αντιθετικά από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ-Εργατικό Κέντρο Βόλου, που αποτελούν μαριονέτες του Κράτους-Κεφαλαίου ή θα συνεχίσουμε να γινόμαστε απαθείς παρατηρητές μιας κοινωνίας που μετατρέπεται σε νεκροταφείο από τη μια και στρατόπεδο με αναλώσιμούς από την άλλη για τα κέρδη των αφεντικών και των εταιρειών τους. Η πάλη για μια άλλη κοινωνία, που θα χωράει τις ανάγκες και τα όνειρα μας είναι μονόδρομος και μόνο εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το αναλάβουμε για τους εαυτούς μας. Από τους χώρους δουλειάς και τις γειτονιές μέχρι τα φοιτητικά αμφιθέατρα και τους δρόμους να συμβάλλουμε στο να γεννηθούν οι προϋποθέσεις μιας πλατιάς μαζικής ένωσης όλων όσων δέχονται την εκμετάλλευση και τις συνέπειες της κοινωνικής καταστροφής και να παλέψουμε ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο-σφαγείο και κάθε αντεργατική πολιτική μέχρι την πλήρη ανατροπή τους. Αυτή η ένωση φοιτητικού και εργατικού κινήματος και η δημιουργία διαδικασιών και δομών σε αυτήν την κατεύθυνση προτάσσοντας την αλληλεγγύη και την συλλογικότητα, αποτελούν τα ισχυρότερα μας όπλα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα εργαλεία-νομοσχέδια της, τους πολιτικούς εγγυητές της αναπαραγωγής της και τα ξεφτιλισμένα εργοδοτικά τσιράκια της.
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. ΔΕ ΘΑ ΑΝΕΧΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ