Τμήμα Οικονομικών Επιστημών
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ
Τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης η γενικευμένη επίθεση του Κράτους-Κεφαλαίου στις ζωές μας είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχόμενη αναδιάρθρωση της εργασίας υπέρ των αφεντικών δημιουργώντας έναν νέο τύπο εργαζόμενου χωρίς δικαιώματα, τις ατελείωτες απολύσεις, την καταστροφή κάθε δημόσιου και κοινωνικού αγαθού που συνοδεύτηκε από αμέτρητες ιδιωτικοποιήσεις και την εκτίναξη της ανεργίας, εξαθλίωσης και φτώχειας. Κάθε κοινωνική διεκδίκηση αναλάμβαναν οι κρατικοί μηχανισμοί να την καταστείλουν, δημιουργώντας ένα μπαράζ ξύλου, χημικών, συλλήψεων και φυλακίσεων σε κοινωνικούς αγωνιστές, ενώ η διάδοση θεσμικών και εκλογικών αυταπατών από διάφορων ειδών επίδοξους αριστερούς διαχειριστές του συστήματος, έδινε σταθερά το παρόν, αποπροσανατολίζοντας τους καταπιεσμένους και αναλαμβάνοντας με τη σειρά της να συμπληρώσει με αυτόν τον τρόπο το έργο της κρατικής καταστολής στην ισοπέδωση των αγώνων.
Με την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου-λαίλαπα να είναι γεγονός και με το νομοσχέδιο Φίλη, που θα δώσει το τελειωτικό χτύπημα στην ήδη διαλυμένη Παιδεία, να είναι προ των πυλών, οι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται σε μια στιγμή που η μηδενική σημασία τους και η κομματική δυσωδία τους γίνεται απόλυτα αισθητή στον οποιονδήποτε. Το προηγούμενο διάστημα στο δικό μας τμήμα ο Φοιτητικός Σύλλογος (Φ.Σ.) είχε ανύπαρκτη δραστηριότητα, με αποτέλεσμα όχι μόνο να τίθεται αδύναμος να υπερασπιστεί τις συλλογικές μας ανάγκες, αλλά και να λάμπει διά της απουσίας του από τις κοινωνικές και εργατικές διεκδικήσεις. Σ’ αυτό «πρωτοπόρο» ρόλο έπαιξε το Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) (απαρτίζεται από ΔΑΠ, ΑΦΡ, ΜΑΣ/ΠΚΣ) του Φ.Σ., το οποίο φρόντιζε μεθοδικά για την ανοργανωσιά του, την καλλιέργεια ενός κλίματος απάθειας απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα, την αναπαραγωγή της κουλτούρας του ατομικού δρόμου και της ανάθεσης, που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στην οργάνωση μαζικών διεκδικήσεων και τον εκφυλισμό των Γενικών Συνελεύσεων, έτσι ώστε να συνεχίζονται να παίρνονται οι αποφάσεις με τους όρους αυτής της κλίκας. Πιο συγκεκριμένα, για τις παρατάξεις ΔΑΠ και ΑΦΡ ή ΠΑΣΠ, οι οποίες καταλαμβάνουν την πλειοψηφία των εδρών του ΔΣ, είναι σαφές ότι αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής κατακρεούργησης των εργατικών-κοινωνικών δικαιωμάτων και της εξαφάνισης κάθε έννοιας δημόσιου αγαθού, όσο και αν μας διατυμπανίζουν με όρους κοινοβουλευτικού σόου τις δήθεν διαφορές τους. Ο κοινός τρόπος προσέγγισης φοιτητών, όπως τα κεράσματα, oi παραταξιακές σημειώσεις για μαθήματα, τα κονέ με μαγαζιά κ.λ.π., το περιεχόμενο κάθε τους κίνησης, δηλαδή η υπεράσπιση του ανθρωποκτόνου καπιταλιστικού συστήματος, των κρατικών-οικονομικών ενώσεων του (πχ Ευρωπαϊκή Ένωση), των κυβερνητικών αντι-εκπαιδευτικών νομοπλαισίων και η υποστήριξη της παραμονής και περαιτέρω εισόδου του Κεφαλαίου στο πανεπιστήμιο, κάνουν τελείως ξεκάθαρους τους λόγους που βασίζουμε την παραπάνω τοποθέτηση. Παράλληλα, με εξέχουσα θέση στο ενδιαφέρον τόσο της ΔΑΠ, όσο και του ΑΦΡ, την ενασχόληση με το εκλογικό πανηγύρι συμμερίζονται από κοινού το πάθος για απόσπαση πολλών εδρών στο ΔΣ με σκοπό να μπορούν με περισσότερη άνεση να αποφασίζουν στο όνομα όλων εμάς με βάση τα κομματικά τους συμφέροντα στις συνελεύσεις του ΔΣ.
Στο συνδικαλιστικό κομμάτι: Το ΑΦΡ δε χάνει ευκαιρία να παρουσιάζει μονίμως την στήριξη του στο εργοδοτικό «Εργατικό Κέντρο Βόλου» (Ε.Κ.Β.) και τις ξεπουλημένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που είναι μηχανισμοί στα χέρια των αφεντικών και εχθρικοί για τα συμφέροντα-ανάγκες του κόσμου της Εργασίας και άρα και τα δικά μας συμφέροντα-ανάγκες. Είναι το ΕΚΒ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που όλα αυτά τα χρόνια της λυσσαλέας καπιταλιστικής επίθεσης στις ζωές μας, προσπαθούσαν με όλες τους τις δυνάμεις να δημιουργήσουν συνθήκες εκτόνωσης της λαϊκής οργής υποδυόμενοι τους «αγωνιστές», ενώ στην ουσία αποτελούν αποδεδειγμένα πιστά τσιράκια των οικονομικών-πολιτικών μας δυναστών. Αυτήν ακριβώς την στρατηγική υποκρισίας υιοθετεί και το ΑΦΡ και γι’ αυτό άλλωστε συναντιούνται μαζί και στις «κινητοποιήσεις»-παρωδία που καλούν. Από την άλλη η ΔΑΠ, γνωστή για την συσπείρωση στο εσωτερικό της φασιστών-ρατσιστών και με μακροχρόνια παράδοση στο να απαρτίζεται από τους αυριανούς εκμεταλλευτές μας ή ρουφιάνους των αφεντικών, ως η άλλη όψη του ίδιου ακριβώς νομίσματος, όπως προαναφέρθηκε, επιλέγει να δηλώνει απευθείας την αμέριστη συμπαράσταση της στους εργοδότες και τα συμφέροντα τους.
Ως Πρωτοβουλία για Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Θεσσαλίας:
- Αναγνωρίζουμε ως μοναδικό και κυριότερο όργανο λήψης αποφάσεων του φοιτητικού χώρου τις γενικές συνελεύσεις κάθε τμήματος και τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες τους. Στα φοιτητικά θέματα οι πλέον αρμόδιοι είναι οι ίδιοι οι φοιτητές και όχι κάποια πεφωτισμένη κομματική ηγεσία (τύπου ΔΣ).
- Είμαστε αντιθετικοί με τη αριστερή λογική μετατροπής των συνδικαλιστικών μας διαδικασιών (Γ.Σ.) σε κοινοβουλευτικού τύπου αντιπαράθεση. Αρνούμαστε και παλεύουμε ενάντια στον κομματικό συνδικαλισμό.
- Προσβλέπουμε στην ανατροπή των λογικών ανάθεσης, ιεραρχίας και πρωτοπορίας των ΔΣ.
- Ζητάμε και παλεύουμε οριζόντιες συλλογικές δράσεις και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες σε όλα τα φοιτητικά θέματα.
- Πιστεύουμε στην αυτοοργάνωση των φοιτητών από τα κάτω και όχι σε εγκάθετες κομματικές καρέκλες.
- Αγωνιζόμαστε για ένα πανεπιστήμιο χωρίς ταξικούς διαχωρισμούς και φραγμούς. Με κοινωνικοποίηση της μόρφωσης χωρίς αποκλεισμούς και όχι κατήχηση της κυρίαρχης ιδεολογίας του καπιταλιστικού συστήματος.
- Αναγνωρίζουμε την εκπαίδευση ως πεδίο ταξικής αντιπαράθεσης. Φοιτητές κι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση έχουμε κοινά κι ενιαία ταξικά συμφέροντα και ανάγκες, παλεύουμε μαζί.
- Οργανώνουμε τον οριζόντιο συνδικαλισμό ενάντια σε Κράτος-Κεφάλαιο και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αγωνιζόμαστε η εκπαίδευση να περάσει στον έλεγχο της εργατικής τάξης με κατεύθυνση την κάλυψη των κοινωνικών μας αναγκών.
Καλούμε, λοιπόν, σε ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές και οργάνωση των διεκδικήσεων μας με βάση τα παραπάνω χαρακτηριστικά και με στόχο την οικοδόμηση ενός φοιτητικού κινήματος, που έχοντας συνείδηση ότι αποτελούμε τους αυριανούς εργαζομένους, θα αγωνιστεί μαζί με το σύνολο του κόσμου της Εργασίας και θα κατακτήσει όσα του ανήκουν δικαιωματικά και μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Να τελειώνουμε με τις ιεραρχίες, τις διαδικασίες ανάδειξης τους, τους «καλοπροαίρετους» σωτήρες και τον εκφυλισμό των αγώνων ο οποίος συνεπάγεται από αυτές!
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας μέσα από την άμεση ακηδεμόνευτη δράση και να αντεπιτεθούμε με όπλο μας την αλληλεγγύη!